Nieuwsgierige verhalenverteller

Jan Glas werkt bij Libertas Leiden als helpende plus. Daarnaast is hij een nieuwsgierige verhalen verteller: ‘Werken in de zorg en daarover schrijven, storytelling in de praktijk'. Hieronder lees je al zijn werkervaringen.

Verstrikt in de spaken

“Heb je nog tijd voor een kort verhaal?” Ik twijfel, voor Dirk is kort een relatief begrip. Maar zijn lach belooft veel, dus oké. Lees meer

Geen dag is hetzelfde...

“Nee joh! Een beetje artrose, maar daar moet je niet over zeuren. Het gaat toch niet over, jammer dan.” Lees meer

Heb je tijd voor een bakkie?

“Je bent te laat!” gromt een notoire mopperpot als ik vijf minuten te laat binnenkom. Mijn antwoord - ik ben laat, de planning is slechts een indicatie - heeft niet het gewenste resultaat. Lees meer

Welterusten, slaap lekker

Dan ga je zeker ook over ons schrijven? Nou, dat weet ik wel zeker, zeg ik lachend. Lees meer

Wondverzorging, dat vind ik het leukst

Ik ben klaar bij een cliënt en hé, daar staat collega Roos aan de overkant van de straat. Tijd voor een praatje. De zon schijnt, we nemen even tijd voor een korte pauze. Lees meer

Schooljuf, dat was haar droombaan

Hé Jan, m'n les is nog twee tellen bezig, is het goed als ik je zo terugbel?” Martine is mijn collega bij team Lage Mors én wijkverpleegkundige in opleiding. Lees meer

Wat ben je laat!

“Ik ga door, ook al heb ik niet lang meer.” Meneer is ongeneeslijk ziek en fysiek wordt het merkbaar minder. Tussen zijn oren is hij echter nog messscherp en duidelijk in wat hij wil. Lees meer

Waterballet

“Mien! Geef Jan effe een plastic zakkie! Voor z'n zadel, anders wordt z'n kont straks nat!” Tweede paasdag, mijn laatste van drie ochtenddiensten. Het regent, hagelt en waait. Lees meer

Oh, de melk is op

“Hé Jan, je moet me echt even helpen, ik weet het niet meer...” Het is even voorbij half acht, meneer heeft zich gewassen en aangekleed. Nu staat hij voor me. Lees meer

Mijn vorige heette Bea

“Ga jij je zonde maar eens overdenken.” Achter me valt de deur in het slot, gevolgd door een ronddraaiende sleutel, voor de zekerheid. Lees meer

Hoe heet nou toch die zanger...

“Ik werkte op kantoor, bij een rederij. We mochten, als bedrijfsuitje, meevaren met een schip dat uit Zuid-Amerika kwam en van Rotterdam naar Hamburg ging. Lees meer

Ja, natuurlijk, vriendin!

“Bedankt vriend, want zo mag ik je toch wel noemen na vandaag?” Met een vragende blik kijkt mevrouw me aan. Lees meer

Kijk waar ik nu lig...

“Ja, dat zeg ik ook altijd. Je moet kijken naar wat je hebt gedaan.” Een mooi leven, daar is meneer het helemaal mee eens. “Ik heb in de haven van Amsterdam gewerkt, geweldig! Lees meer

Wat gaan we doen, lekker douchen?

“En de M is van Maria. Die had in die tijd iedereen.” Een leuke vrouw, ondeugend grappig. ACM, dat zijn haar voorletters. Ik mocht haar vanochtend helpen met douchen en aankleden. Lees meer

Zeg maar Dirk

“Jan? Goeiemorgen. We hebben een zieke, kan jij vandaag alleen een route doen?” Vrijdag de 26ste was mijn laatste dienst op de afdeling PG van Rijn en Vliet. Lees meer

Hé, zijn baard is weg

Tijdens mijn vorige avonddienst keken twee vrouwelijke bewoners zoals elke avond naar Goede tijden Slechte Tijden. Lees meer

De Kolfmakersteeg toch?

“Hé, slingers. Is er iemand jarig ofzo?” Onbegrijpelijk! De vrouw die tijdens het carnavalsfeest de pannen van het dak heeft gedanst is dat een dag later totaal vergeten.

Lees meer

Hoogtepunt is het voetbalspel

“Kijk, daar boven je hoofd! Daar komen er nog twee! Zo, dat is een grote! Ja, daar gaan ze!” Mevrouw doet enthousiast verslag van wat buiten voorbij vliegt, fietst, wandelt en rijdt. Lees meer

Hoe ga jij?

Het is inmiddels half vier 's middags en het carnavalsfeest op de psychogeriatrische afdeling is het hoogtepunt al even gepasseerd. Of toch niet... Bij dit liedje veert het feestnummer van de afdeling nog een keer op en zingt weer luidkeels mee, “Léooooo...” Even, dan is echt mooi geweest. En dat was 't, een geweldig feest! Lees meer

Ja, bingo!

Per 1 februari werk ik een etage hoger. Ook PG, maar qua beleving een wereld van verschil. Andere collega's én andere bewoners. Lees meer

Als ik er maar niet uitrol...

“Eigenheimers. Ik heb liever krieltjes, die schillen makkelijker.” Tegenover me zit een keurige dame. Even eerder vertelde ze haar levensverhaal. Lees meer

Altijd vrijgezel gebleven

“Schaatsen? Ik ben wereldkampioen geweest. Twee keer. Mijn vrouw ook.” Hij klonk zo overtuigend dat ik zijn naam tegen beter weten in heb gegoogeld. Niets te vinden. Lees meer

Kan jij puzzelen?

“Wie slaapt die zondigt niet.” Ja hoor, ze is wakker en komt de woonkamer binnen. Eerst haar rollator, dan mevrouw zelf. Ze is van de spreekwoorden en gezegden. Lees meer

Een handtas als transportmiddel

Astrid werkt nu 14 jaar in de zorg, waarvan 7 jaar op de afdeling PG van Woonzorgcentrum Rijn en Vliet. Eerst combineerde ze werken in de zorg met ondernemen in de horeca. Samen met haar man, maar twee jaar geleden hebben ze hun café/restaurant verkocht. Lees meer

Doe mij maar een pilsie

Dementie en hoe ga je daarmee om? “Nee hoor, dat is mijn moeder!” Lees meer

Lekker, druivensap

Gisteren was mijn eerste dag op de psychogeriatrische afdeling van woonzorgcentrum Rijn en Vliet. Een bijzondere ervaring, wennen ook. Aan het tempo, aan de collega's én aan de bewoners.

Lees meer

Een pak van Koos Konijn

Faaïq vluchtte met zijn vrouw en dochtertje uit Syrië en werkt nu in de zorg bij Libertas Leiden.“Ik krijg dubbel betaald, mijn salaris én de waardering van collega's en bewoners.” Lees meer

Dit been bleef stilliggen...

“Wondzorg is niet alleen een pleistertje plakken, soms ligt de oorzaak dieper.” Hilda Guijt is wijkverpleegkundige en locatieverpleegkundige. Lees meer

Een soort Brady Bunch

“Wil je koffie? Oh, en we hebben ook gebak.” Zo werd ik afgelopen zaterdagavond door mijn collega Anna met open armen ontvangen toen ik natgeregend binnenkwam. Lees meer

Laat de vrouwtjes maar komen!

Als ik - met wegwerphandschoenen, mondkapje én een beslagen bril - bij meneer binnenkom zit hij onderuitgezakt op een eetkamerstoel. Lees meer

Gelukkig hij doet het nog

Als ik rond 10.00 uur binnenkom staat meneer met een vertwijfelde blik in de keuken. “De waterkoker, hij doet 't niet... Ik wilde theezetten...” Lees meer

Hé Jan kom binnen!

“Ach, die waait niet weg, hij zit aan een kant vast.” De reactie van een cliënt als ik hem erop wijs dat de rits van zijn broek open staat. Geen speld tussen te krijgen, inderdaad. Lees meer

Gemengde drop voor mijn collega's

Trots en blij tilt Sasja haar shirt op tot boven de knie: “Kijk, zonder brace!” Gevallen met de fiets, knieschijf gebroken, geopereerd en toen revalideren. Lees meer

Uit zorg, lees ik in de Libertas-app

“Zo hoeft het van mij niet meer.” Oud worden is niet altijd een feestje. Lees meer

Diep in mijn hart

“Zo mevrouw, nu even swingen met die billen. U weet wel, zoals we hebben afgesproken.” Lees meer

Ik mis haar verschrikkelijk

“De thuiszorg gaat in de ochtend en avond bij meneer langs en geeft meneer de ruimte om te kunnen praten.” Lees meer

Twee hechtingen en een verstuikte enkel

“Alleen als jij er ook een neemt.” Ze kijkt me bijna smekend aan. Even later eten we samen een ijsje. Lees meer

Dankbaar en blij

“Ha Jan, hoe ervaar je de thuiszorg en Libertas Leiden nu je een aantal weken bij ons bent?” Lees meer

Dikke knieën

“Oh, jij weer?!” De mevrouw moest eerst niets van mij hebben maar inmiddels gaat het beter. Sterker nog, ze zit op haar gezellige praatstoel. Lees meer

Onderweg naar Mars

Steunkousen, je hebt ze in soorten en maten. Open tenen, dichte tenen. Bij de een zitten ze strak, bij de ander iets losser. Lees meer

Dat wil je niet....

“Fiets naar het oosten en keer om bij de Hyacintenstraat.” Afgelopen vrijdag ben ik voor 't eerst alleen op pad geweest. Spannend! Lees meer

Niets voor een man

“Boos? Nee, dat ben ik nog nooit geworden. Zo ben ik opgevoed, altijd aardig doen, zeker tegen oudere mensen.” Lees meer

Gewoon mezelf blijven

Chantal werkt in de thuiszorg. Als helpende bij Libertas Leiden. Ze werd geboren in Katwijk en woont nu acht jaar in Leiden. Lees meer

Op deze mag je kauwen

“Zo, nu even naar voren leunen.” De vrouw kijkt Rick niet begrijpend aan, “Naar Hoorn, daar kom ik net vandaan.” Lees meer

Wendy Hoogeveen is verzorgende IG in de Thuiszorg

'Ik kijk graag net even verder dan de lichamelijke zorg, die ruimte is er gelukkig'. Lees meer